Formowanie wtórne (ang. postforming) jest stosowaną w obróbce drewna (przemysł meblarski, wykończenie wnętrz) metodą laminowania profilu drewnianego za pomocą dekoracyjnych, termoplastycznych materiałów warstwowych (DKS). W przeciwieństwie do formowania miękkiego (ang. softforming), innej metody laminowania profili, laminacja powierzchni i krawędzi przechodzi jedna w drugą bez spoin.

Typowym obszarem zastosowania formowania wtórnego są przednie ścianki mebli kuchennych, płyty robocze w kuchni oraz parapety okienne. Metodę tę można także wykorzystać do innych celów przy wykończeniu wnętrz pomieszczeń handlowych i mieszkalnych. Przykłady zastosowań przedstawiono na poniższych ilustracjach.

Wskazówki praktyczne
Wstępnie ukształtowane płyty podłożowe obciąga się za pomocą specjalnych pras. W tym celu płytę nagrzewa się promiennikami podczerwieni lub szyną grzejną, dzięki czemu staje się ona plastyczna. Do przyklejania służą kleje na bazie polioctanu winylu (PVAC) lub mocznika, a także kleje kontaktowe.

Najmniejszy promień formowania wtórnego wynosi 2,5 mm przy płycie podłożowej. Promień gięcia można obliczyć według następującego przybliżonego wzoru grubość materiału (tj. płyty warstwowej) x 10

Stosując płytę grubości 0,4 mm można osiągnąć przy laminowaniu promień gięcia 4 mm.

Płyty laminowane na profilach drewnianych wykazują tę samą odporność na uszkodzenia mechaniczne i chemiczne, jaką mają normalne płyty warstwowe.

Literatura
PN-76/D-54033. Profile w obróbce drewna i tworzyw drewnopochodnych. Nazwy, określenia, podział i oznaczenia.