Budowa drzwi
Drzwi wewnętrzne zazwyczaj zbudowane są z drewna litego lub klejonego. Jednak, są one bardzo ciężkie i mają tendencję do wypaczania się. Unikniemy tych problemów decydując się na zakup drzwi z płyt HDF. Jest to płyta wytwarzana ze zrębów drewna, żywicy spajającej włókna i wosku, który jest dodawany dla podwyższenia odporności na wilgoć. Twarda płyta pilśniowa HDF została wynaleziona w latach 20-tych XX wieku przez Williama Masona, założyciela wiodącej na rynku firmy produkującej drzwi Masonite. Płyta, pierwotnie wykorzystywana jako tańszy zamiennik drewna, szybko stała się popularna jako boazeria, o charakterystycznym brązowym kolorze z wytłoczeniami imitującymi naturalne drewno.
Zalety HDF-u
Twarde płyty pilśniowe dzieli się na trzy kategorie:
Dzięki swojej konstrukcji płyta HDF charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną. Dzięki wysokiej podatności na gięcie, płyt HDF jest doskonałym materiałem do produkcji wielu wzorów drzwi. Dzięki izolacji termicznej wnętrza utrzymują odpowiednią temperaturę. Wysoka gęstość płyt HDF zapewnia należytą izolację akustyczną. Ostatnim, a zarazem najważniejszym powodem, który powinien nas skłonić do wyboru drzwi z płyt HDF jest ich niska cena, w stosunku do drzwi drewnianych.
Jak rozpoznać HDF?
Znak rozpoznawczy
HDF jako materiał o najwyższej gęstości i wytrzymałości stosowany jest w miejscach wymagających solidniejszej konstrukcji. Z twardych płyt HDF produkowane są panele podłogowe, a także drzwi wewnętrzne. Niestety tylko niektórzy producenci drzwi stosują płyty wykonane z HDF, duża część używa płyt MDF o niższej gęstości, a co za tym idzie o wiele mniej wytrzymałych. Z tego powodu firma Masonite wprowadziła oznaczanie swoich wyrobów, tak aby indywidualny klient mógł rozpoznać drzwi wykonane z najwyższej jakości płyt. W lewym dolnym rogu drzwi produkowanych z płyty Masonite wytłoczony jest mały znak M. Tłoczone płyty drzwiowe Masonite zarówno przez specjalistów, jak i indywidualnych nabywców są uważane za produkt najwyższej jakości.
Historia HDF Masonite
Przez przypadek
Proces wytwarzania twardej płyty pilśniowej został opatentowany przez firmę Masonite już w 1924 roku. Założyciel firmy William H. Mason – ekspert od produktów drewnopochodnych i współpracownik Thomasa Edisona – opracował wówczas proces, który umożliwiał przetwarzanie włókien drzewnych w materiał o bardzo dużej gęstości. Masonowi pomógł przypadek. Kiedy wyszedł na obiad, zapomniał o wyłączeniu prasy służącej do badań. Urządzenie miało nieszczelny zawór, wskutek czego włókna przez bardzo długi czas były wystawione na działanie wysokiej temperatury i ciśnienia. Po powrocie stwierdził, że zrębki drewna, które pierwotnie miały służyć jako płyta izolacyjna, zostały zbite w cienki, twardy arkusz o bardzo dużej gęstości.
Pierwsze innowacje
Przez długie lata firma Masonite była jedynym producentem twardej płyty pilśniowej, chronionej międzynarodowym patentem. Z biegiem czasu opracowano metodę przetwarzania płyty na różne produkty wykańczane fabrycznie, np.: panele boazeryjne. Aby nadać im bardziej atrakcyjny wygląd zaczęto wytłaczać płyty, nadając im fakturę imitującą słoje drewna. Dopiero w latach siedemdziesiątych pojawiło się jedno z najb
ardziej znaczących osiągnięć firmy Masonite – tłoczone płyty drzwiowe.
Proces produkcyjny obecnie
Obecnie Masonite wytwarza wysokozagęszczone płyty HDF, bardziej nowoczesnej niż pierwotnie produkowana twarda płyta pilśniowa. Tłoczone płyty drzwiowe HDF wytwarzane są w specjalnym procesie produkcyjnym. Zrębki drewna rozcierane są na włókna, które zaprawia się żywicą, suszy i formuje w ciągłą matę. Mata jest cięta na arkusze, a następnie wytłaczana w wysokiej temperaturze i pod dużym ciśnieniem. W ten sposób powstaje płyta o ogromnej gęstości, aż o 50% większej od litego drewna. Płyty mają tylko 3,2 mm grubości, lecz dzięki tłoczeniu uzyskują wyjątkową twardość.