Prawidłowa termoizolacja ścian
zewnętrznych poprawia jakość życia mieszkańców oraz jest kluczem do
uzyskania certyfikatu jak najwyższej klasy energetycznej budynku. Poza
tym ocieplenie nie tylko chroni dom przed utratą ciepła, a ściany przed
wpływem czynników zewnętrznych – pogodą, uszkodzeniami mechanicznymi
czy rozwojem mikroorganizmów. To także sposób na elegancki i ciekawy
wygląd elewacji, która wyróżni dom z otoczenia.

Po zainstalowaniu na ścianach płyt
termoizolacynych (ze styropianu lub wełny mineralnej) należy nałożyć
kolejne powłoki, które z jednej strony zapewnią trwałość systemu
ocieplenia, zaś z drugiej dadzą wymarzony efekt estetyczny.
Podczas prac warto pamiętać o trzech istotnych elementach. Są to:

• Po pierwsze – staranne wykonanie warstwy bazowej,

• Po drugie – wybór odpowiedniego tynku,

• Po trzecie – zabezpieczenie systemu ocieplenia.

Warstwa bazowa – źródło trwałości

Warstwa bazowa to po prostu siatka z
włókna szklanego zatopiona w zaprawie klejącej na powierzchni płyt
termoizolacyjnych. Stanowi ona bardzo ważną ochronę zarówno dla płyt,
jak i całego systemu ociepleniowo-tynkarskiego oraz odpowiada za jego
trwałość i odporność przed wszelkimi uszkodzeniami. Dlatego warstwę
bazową trzeba wykonać z wysokiej jakości materiałów – zaprawy klejącej
i siatki. Produkty powinny zapewniać jak najwyższą elastyczność.

Ważny jest właściwy tok prac. Warstwę bazową wykonuje się nie
wcześniej niż po 24 godzinach od montażu termoizolacji. Na płyty
nakłada się równomierną warstwę kleju, po czym przykłada pas siatki.
Ruchami pacy, od środka pasa ku brzegom, zatapia się siatkę w całości,
pośrodku warstwy kleju o grubości zalecanej przez producenta systemu
ociepleń. Warto pamiętać o tej zasadzie – warstwa bazowa o
nieodpowiedniej grubości lub ze źle zatopioną siatką znacząco zmniejsza
swe właściwości.

Jacek W. Kulig, dyrektor techniczny Dryvit Systems, ostrzega: – Kardynalnym
błędem jest rozpięcie siatki na ścianie, a następnie nakładanie kleju!
Taka metoda pracy dyskwalifikuje wykonawców. Co gorsza, tak wykonana
warstwa bazowa nie spełnia swoich zadań – trzeba ją usunąć i wykonać od
nowa, w prawidłowy sposób.
Starannie trzeba wykonać wszelkie detale. Dotyczy to np. narożników
otworów okiennych, w których należy zatopić ukośne siatki, czy
poprawnego założenia wymaganych uszczelnień.

Tynk – do wyboru, do koloru

Końcowy etap to nadanie elewacji upragnionego wyglądu. Można go
uzyskać za pomocą tradycyjnych tynków i farb akrylowych, silikonowych,
silikatowych i mineralnych w dowolnym kolorze. Innym sposobem jest
wybór nowatorskich tynków i farb specjalnych o ciekawej strukturze.

Wierzchnie wyprawy tynkarskie nakłada się po dokładnym wyschnięciu
warstwy bazowej, oczekując co najmniej dobę (zależnie od warunków
atmosferycznych). Należy ściśle przestrzegać zaleceń producenta co do
sposobów i technik aplikacji tynków oraz właściwych temperatur i
wilgotności podłoża i otoczenia. Trzeba unikać pracy w pełnym słońcu, a
także chronić tynkowane ściany przed deszczem i wilgocią – w trakcie
aplikacji oraz przez 24-48 godzin po jej zakończeniu. Najlepiej, gdy
prace powierza się doświadczonym i wykwalifikowanym wykonawcom,
przeszkolonym przez producenta systemów ociepleniowo-tynkarskich.

Ocieplenie pod ochroną

Podczas ocieplania domu nie wolno zapomnieć o ochronie układu
ociepleniowo-tynkarskiego przed zniszczeniem. Niezbędne jest
zabezpieczenie wszystkich jego krawędzi: dolnej (przy cokole), na
stykach z innymi materiałami elewacyjnymi, przy ramach okien, na styku
ściany z płaszczyzną konstrukcji dachu, itd. Najlepszą metodą jest
wywinięcie i zatopienie w kleju siatki zbrojącej oraz zastosowanie
odpowiednich profili albo listew na wszystkich skrajnych krawędziach
systemu. Dzięki temu płyty termoizolacji są w całości dobrze chronione
przed wilgocią, brudem, porostami.

Konieczne jest także wykonanie właściwych uszczelnień oraz obróbek
blacharskich (m.in. parapety, czapki murów attykowych). Prace te należy
wykonać natychmiast po zakończeniu prac tynkarskich tak, by od początku
system ociepleniowy nie był narażony np. na szkodliwe czynniki
atmosferyczne.

– Pozbawienie systemu docieplenia takiej ochrony porównać można
do zostawienie cennego kabrioletu na deszczową jesienną noc bez
zamkniętego dachu! – przestrzega Jacek W. Kulig.

Warto także zadbać o dodatkowe zabezpieczenia, które dają grunty i
farby ochronne. Jest to szczególnie ważne w czasie prac prowadzonych
jesienią lub po wstrzymaniu cyklu budowy na okres zimy. W tym ostatnim
wypadku należy wykonać szczelną warstwę bazową i zagruntować ją, a z
aplikacją tynku poczekać do wiosny.