Korek pochodzi z kory dębu korkowego. Głównym obszarem uprawy dębu korkowego jest Portugalia. Stąd pochodzi około połowa produkcji korka. Dalszymi strefami uprawy są: Hiszpania, Korsyka, Sardynia, południowa Francja i północna Afryka. Także na południu USA, w Australii, Chinach, Korei i Japonii rosną dęby korkowe.

Dęby korkowe mają do 30 m wysokości i mogą być wykorzystywane do zbiorów aż do wieku ok. 150 lat. Pierwszy raz można zdejmować korę z drzew około 20-letnich. Potem następują kolejne zdejmowania co 8 do 12 lat, aby kora mogła się zregenerować.

Korę korkową oddziela się od pnia za pomocą siekiery i specjalnego narzędzia, potem grubo mieli w odpowiednich młynach (wielkość ziarna 1 do 20 mm). Przez ogrzanie bez dostępu powietrza do około 400 !C śrut korkowy ekspanduje do osiągnięcia 2- do 4-krotnej objętości. Granulat korkowy zostaje związany przez swoją własną żywicę, suberynę. Skleja się on w duże bloki.

Po około pół godziny spiekania gorący korek wyjmuje się z formy i przenosi do hali chłodzenia. Tam bloki skrapia się gorącą wodą (około 70 !C) dla uniknięcia rys naprężeniowych. Po wystygnięciu następuje cięcie bloków korka do formatu 50 x 100 cm i zaraz potem cięcie na płyty o potrzebnej grubości.

Przy ekspandowaniu bez dostępu powietrza powiększa się objętość granulatu korkowego, bez zjawiska niszczenia struktury komórkowej. Polepsza się przewodność cieplna w porównaniu z surowcem wyjściowym. Równocześnie powiększa się sprężystość, podnosi się też wodoszczelność. Materiał korkowy jest normalnie palny.

Jeżeli granulat korkowy ekspandował w “niskich” temperaturach (350 do 400 !C) i jest “czysty”, tzn. sklejony swą własną żywicą bez jakichkolwiek obcych dodatków, mówi się o nisko-czysto-ekspandowanym korku izolacyjnym (korku spiekanym BK). Są jednak też wyroby korkowe, które są produkowane z dodatkiem spoiw, jak żywicy mocznikowo-formaldehydowej lub bitumu (korek impregnowany IK).

Wskazówki praktyczne
Korek ekspandowany w formie płyt można użyć prawie do wszystkich potrzeb izolacyjnych. Ukladanie jest stosunkowo kosztowne. Do nasypywań oferuje się ekspandowany śrut korkowy. Korek naturalny dzięki swej dobrej sprężystości może być użyty przede wszystkim do izolacji przeciw wstrząsom fundamentów pod maszyny. W tym celu stosuje się płyty złożone z pojedynczych pasków korka naturalnego grubości 40 do 100 mm.

Korek nisko-czysto-ekspandowany nie stanowi żadnego zagrożenia dla zdrowia. Wprawdzie gdy proces ekspandowania jest sterowany niewłaściwie, mogą powstawać węglowodory policykliczne, jak np. kancerogenny 3,4-benzopiren. Według testowania przez fundację Stiftung Warentest z roku 1988 wyroby niemieckich dostawców były jednak wolne od węglowodorów policyklicznych.

Alternatywy
Korek jest odrastającym surowcem, lecz z racji ograniczonych drzewostanów nie może być stosowany jako masowy materiał izolacyjny. Chociaż cały znajdujący się w strefie śródziemnomorskiej drzewostan jest regularnie okorowywany, korek nie może służyć do pokrycia pełnego zapotrzebowania na materiały izolacyjne. Namiastką korka mogą być wszystkie popularne materiały izolacyjne, przy czym należy rozpatrzyć za każdym razem stosunek cena – zalety.

Literatura
PN-66/B-01200. Wyroby i półfabrykaty korkowe. Podział, nazwy i określenia.
DIN 18161. Korkerzeugnisse als D-mstoffe f.r das Bauwesen; D-mstoffe f.r die W-rmed-mmung (Wyroby korkowe jako materiały izolacyjne dla budownictwa; materiały do izolacji termicznej).