- Budownictwo i budowa domu dla profesjonalistów – SolidnyDom.pl - http://solidnydom.pl -

Ogrzewanie indywidualne

- Tłumaczył Bronisław Bartkiewicz

W indywidualnym systemie ogrzewania palenisko znajduje się w pomieszczeniu, które ma być ogrzane.

Ogrzewania indywidualne dzielą się na podgrupy:

  • Z piecem indywidualnym na paliwo stałe lub olej,
  • Piece kaflowe z wkładem grzewczym na paliwo stałe, ciekłe, lub gazowe, oraz
  • Kominki

    Piece indywidualne
    Piece indywidualne, niezależnie od tego, czy opalane olejem, czy paliwem stałym, nie odpowiadają już standardom nowoczesnego systemu grzewczego i spotyka się je najczęściej w starym budownictwie, bez instalacji centralnego ogrzewania (np. jako urządzenie zastępcze).

    Piece na paliwo stałe
    Piece na paliwo stałe można z kolei dalej podzielić na:

  • Piece ze spalaniem górnym – piec bezkanałowy,
  • Piece ze spalaniem dolnym – piec pokojowy,
  • Uniwersalny piec stałopalny, jako kombinacja obu wymienionych wyżej.

    Piece bezkanałowe mają z zasady jedna dużą komorę paleniskową, okrągłą, lub czworokątną, wyłożona od wewnątrz 4 cm warstwą szamotu, która służy jako komora spalania. Cała nagromadzona ilość materiału opałowego żarzy się równocześnie w wyniku przepływu powietrza przez ruszt i spala się stopniowo. Regulacja przebiegu spalania możliwa jest przez dławienie ilości powietrza doprowadzanego do spalania rozetą, lub szyberkiem w drzwiach od popielnika.

    W takich piecach można spalać prawie wszystkie paliwa stałe, szczególnie antracyt, koks, lub nie spiekający się węgiel kamienny.

    Piece ze spalaniem dolnym
    W piecach ze spalaniem dolnym komora zasypu paliwa i komora spalania są rozdzielone. Spala się tylko ta część paliwa od dołu, która aktualnie znajduje się na ruszcie. W miarę postępującego procesu spalania paliwo stopniowo osuwa się z komory zasypu na ruszt. W tym systemie spalania istnieje możliwość bardzo dokładnej regulacji procesu. Jako paliwo najlepiej nadaje się antracyt.

    Miarodajna w zakresie konstrukcji i wykonawstwa pieców indywidualnych na paliwo stałe (DIN 18 890). Średnia temperatura powierzchni powinna wynosić 200 do 250 !C. Z tego powodu w nowych rozwiązaniach konstrukcyjnych stosuje się płaszcze konwekcyjne wokół właściwego pieca. Przez to obniża się ilość ciepła przekazywanego przez promieniowanie z poprzednich 50% do ok. 10%. Dalsze cechy konstrukcyjne tego typu pieca to:

  • odpopielanie rusztu z zewnątrz bez potrzeby otwierania drzwi,
  • większa objętość popielnika,
  • okienko do obserwacji płomienia w ścianie czołowej.

    Dla tego pieca należy przyjmować wydajność grzania 4650 W/m 2 powierzchni grzejnej (DIN 18890). Poza tym można jeszcze wymienić następujące parametry:

  • sprawność > 70%,
  • temperatura spalin < 400 !C,
  • temperatura powierzchni przy podłodze i ścianie (0,2 m za piecem) mniej niż 60 K ponad temperaturę w pomieszczeniu,
  • nieprzerwana praca przy wydajności nominalnej lub niższej 4 do 16 godzin,
  • bezpieczny ze względu na powstawanie CO.

    Piec olejowy
    Piec olejowy w porównaniu z piecem na paliwo stałe wykazuje istotne zalety, szczególnie czystość w pomieszczeniu, znacznie mniejszy nakład pracy przy obsłudze, szybsze rozpalanie, dobra regulacja i małe zapotrzebowanie miejsca na paliwo. Przy budowie i instalowaniu pieców olejowych należy przestrzegać następujących przepisów:

  • DIN EN 1: Piece opalane olejem z odparowaniem paliwa; Określenia, Budowa, Wydajność, Jakość i jej kontrola,
  • DIN 4731 Wkłady do pieców opalanych olejem z odparowaniem paliwa; Wymagania, Badania, Znakowanie,
  • DIN 4736 Urządzenia do podawania paliwa do palników olejowych,
  • DIN 18 160: Kominy domowe; cz. 1,
  • Wymagania odnośnie palenisk w poszczególnych krajach związkowych.

    Budowę pieca opalanego olejem należy zgłosić we właściwym urzędzie. Minimalna objętość pomieszczenia, w którym ma być zainstalowany piec wynosi 4 m 3 na każdy kW mocy cieplnej. Zasadę działania pieca olejowego przedstawiono na rysunku 1.





    Piece kaflowe z wkładem grzejnym

    Piece kaflowe są nadal stosowane do ogrzewania domów jednorodzinnych na obszarach wiejskich z mieszkaniami o rustykalnym charakterze. Jednakże obecnie piece te wyposaża się we wkłady grzewcze, które zależnie od konstrukcji pieca mogą być opalane:

  • paliwem stałym (drewno, sporadycznie również węgiel),
  • olejem,
  • gazem.

    Wkłady grzewcze na paliwo stałe
    Zasadę działania pieca kaflowego z wkładem na paliwo stałe pokazuje rysunek 2. Wkład odpowiada wymaganiom DIN 18 892. Wydajność cieplna takiego pieca, zależnie od wielkości, zawiera się najczęściej w granicach 7 do 11 kW, sprawność wynosi od 80 do 887%, a czas spalania może nawet przekraczać 90 minut.





    Połączenie wkładu grzewczego z nakładanym grzejnikiem drabinkowym daje możliwość włączenie staromodnego pieca w nowoczesny system ogrzewania wodnego.

    Wkład grzewczy olejowy
    Zamiast klasycznego wkładu na paliwo stałe, coraz częściej piece kaflowe wyposażane są we wkłady grzewcze z palnikiem rozpyłowym oleju wg DIN 4731 (rys. 3), przez co uzyskuje się istotne uproszczenie obsługi takiego pieca. Regulacja stopnia spalania odbywa się elektrycznie i jest sterowana termostatem, przy czym palnik pracuje w reżimie dwu- lub trzystopniowym. Moc cieplna palników we wkładach opalanych olejem zawiera się w granicach 8 do 15 kW. Z zasady jednak wkłady do pieców olejowych najlepiej nadają się do przyłączenia do centralnego zaopatrzenia w olej.





    Wkład na paliwo gazowe
    Poza wkładami na paliwo stałe i na olej, przewiduje się również możliwość umieszczenia w piecu kaflowym wkładu na paliwo gazowe (rys. 4). Specjalny bezpiecznik zapłonu zapobiega w tym rozwiązaniu wydostawaniu się nie spalonego gazu. Dzięki elektrycznemu termostatowi, który steruje zaworem magnetycznym, umieszczonym na przewodzie gazowym, można uzyskać ekonomiczną i całkowicie zautomatyzowana pracę instalacji. Moc cieplna wkładów opalanych gazem zawiera się zasadniczo w granicach 7 do 10 kW.





    Kominki bez lub z wkładem, zgodnie z postanowieniem DIN 18 895 nie są dopuszczone do ciągłej eksploatacji. Wkłady kominkowe mają z reguły ażurowy front o rozwiniętej powierzchni, przez który można obserwować ogień. Obudowa czołowa jest najczęściej wykonana jako uchylna, w celu uzupełniania paliwa (np. drewna). Kominki przeznaczone są do wykorzystania okresowego przy szczególnych okazjach, a nie do ciągłego ogrzewania pomieszczenia lub budynku.

    Literatura

  • PN-75/B-01420. Ciepłownictwo. Urządzenia i sieci zewnętrzne
  • PN-91/B-02020. Ochrona cieplna budynków
  • PN-90/B-02851. Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności ogniowej elementów budynków.
  • PN-91/B-10405. Ciepłownictwo. Sieci ciepłownicze
  • PN-91/B-02419. Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych
  • PN-82/B-02403. Ogrzewnictwo. Temperatury obliczeniowe zewnętrzne
  • PN-82/B-02402. Ogrzewnictwo. Temperatury ogrzewanych pomieszczeń w budynkach
  • PN-93/B-02023. Izolacja. Warunki wymiany ciepła i właściwości materiałów budowlanych.
  • DIN 3364: Gasverbraucheinrichtungen – Raumheizer (Urządzenia do ogrzewania pomieszczeń na paliwo gazowe)
  • DIN 4731: flheiz-nsatze f.r Verdampfungsbrenner (Wkłady na paliwo olejowe z odparowaniem)
  • DIN 4736: -lversorgungsanlagen f.r -lbrenner (Instalacje do zasilania palników olejowych)
  • DIN 18 160: Hausschornsteine (Kominy domowe)
  • DIN 18 890: Dauerbrandżfen f.r feste Brennstoffe (Piece do eksploatacji ciągłej na paliwo stałe)
  • DIN 18 892: Dauerbrand-Heizans-tze f.r feste Brennstoffe (Wkłady do pieców do eksploatacji ciągłej na paliwo stałe)

  • Artykuł wydrukowany z Budownictwo i budowa domu dla profesjonalistów – SolidnyDom.pl: http://solidnydom.pl

    Adres artykułu: http://solidnydom.pl/ogrzewanie-indywidualne.html

    Copyright © 2009 SolidnyDom.pl. All rights reserved.