Podłoga ogrzewana jest to podłoga, którą można podgrzewać i z reguły wykonana jest jako posadzka na warstwie izolacyjnej (DIN 18 560).

Zostaną tu opisane trzy sposoby wykonania: – A, B i C w zależności od ułożenia elementów grzejnych. Sposób wykonania A – element grzejny ułożony jest w dolnej strefie posadzki (A1). Nominalna grubość posadzki powyżej elementu grzejnego powinna w tym przypadku wynosić co najmniej 45 mm.

Jeżeli element grzejny leży wyżej i jest ze wszystkich stron zamknięty materiałem posadzki, grubość warstwy przykrywającej może być zredukowana. Całkowita nominalna grubość posadzki w tym wariancie wykonania (A2) wynosi 50 mm + grubość elementu grzejnego. Jeśli grubość posadzki poniżej elementu grzejnego jest większa niż 15 mm, to nominalna grubość posadzki może być zredukowana do 45 mm + grubość elementu grzejnego (A3). Warunkiem koniecznym przy sposobach wykonania A2 i A3 jest zamknięty mostek z zaprawy poniżej elementu grzejnego, co można osiągnąć tylko przy zaprawach bardzo plastycznych, lub płynnych.

Sposób wykonania B – element grzejny ułożony jest w profilowanej warstwie izolacyjnej pod posadzką. Nominalna grubość posadzki wynosi co najmniej 45 mm.

Sposób wykonania C – element grzejny ułożony jest w podkładzie wyrównującym. Posadzka i podkład wyrównujący są od siebie oddzielone warstwą rozdzielającą (warstwą ślizgową). Nominalna grubość posadzki powinna wynosić co najmniej 45 mm. Grubość podkładu wyrównawczego powinna wynosić min. 20 mm + grubość elementu grzejnego. Jego powierzchnia powinna być bardzo płaska, z wyrównanymi nierównościami. Podkład wyrównawczy może mieć rysy, które dzięki warstwie rozdzielającej nie przenoszą się na posadzkę. Z tego powodu połączenie pomiędzy warstwą wyrównawczą i posadzką jest niedopuszczalne.

Wskazówki praktyczne
Wymienione grubości posadzek mogą być zmniejszone, jeżei wykonana próba przydatności (DIN 18 560) wykaże wystarczającą nośność i dopuszczalną odporność na zginanie. Z tego powodu przy posadzkach z płynnego anhydrytu, ze względu na ich wysoką i równomierną wytrzymałość na zginanie można na podstawie doświadczeń praktycznych zredukować ich grubość o 5 – 10 mm.

Zbrojenie posadzek na spoiwie cementowym nie jest już obligatoryjnie wymagane. Celowość zbrojenia posadzek była już dawno podważana przez fachowców.

Tabela 1 zawiera wszystkie informacje dotyczące pozostawiania szczelin przy podłogach ogrzewanych.

Wielkie znaczenie ma pierwsze podgrzanie posadzki przed położeniem okładziny. Umożliwia ono kontrolę, czy posadzka może się swobodnie poruszać na podkładzie (kontrola wykonania szczelin ograniczających), usuwa resztki wilgoci aż do osiągnięcia “dojrzałości” (czas, kiedy można już nakładać warstwę okładzinową).

Literatura
RABJASZ R., DZIERZGOWSKI M.: Ogrzewanie podłogowe. COIB, Warszawa 1995.
TIMM/HESSER: Estriche – Arbeitshilfe f.r Plannung und Qualit-tssicherung, (Posadzki – Pomoc przy planowaniu i zapewnieniu odpowiedniej jakości) Bauverlag Wiesbaden, Berlin 1995.
DIN 18 560. Estriche im Bauwesen (Posadzki w Budownictwie) 5/92.
DIN 18 353. Estricharbeiten (Prace posadzkarskie).
ZDB-Merkblatt “Keramische Fliesen und Platten, Naturwerkstein und Betonwerkstein auf beheizten zementgebundenen Fussbodenkonstruktionen” (Instrukcja ZDB “Okładziny i płyty ceramiczne, kamień naturalny i z betonu na ogrzewane konstrukcje podłogowe”). Stand: September 1995.