Wymagania
Połączenia poprzeczne w konstrukcjach dachów i elewacji są pożądane albo z przyczyn optycznych, albo też technicznych. Jeżeli połączenia poprzeczne zadysponowano z przyczyn technicznych, muszą one spełniać wymagania dotyczące sposobu ich uformowania, podane w wytycznych wykonania. Z reguły są one uzależnione od nachylenia połaci dachu. Związane jest z tym wymaganie co do deszczoodporności, które może nawet dojść do wymagania wodoszczelności. Połączeniami poprzecznymi wynikającymi z przyczyn technicznych mogą być np.: połączenia w celu przejęcia termicznych wydłużeń arkuszy.

Poniżej przedstawiono rodzaje połączeń poprzecznych dla dachów wodoszczelnych o różnych nachyleniach:

Przez pokrycia blaszane rozumie się też specjalne ich detale, na przykład kosze. W przypadku koszy o spadku osi kosza od 15! dopuszcza się w wytycznych “pojedynczy zakład”. Szerokość zakładu wynosi co najmniej 10 mm. Dla koszy ołowianych obowiązują odrębne wymagania. W zasadzie wszelkie połączenia i zamocowania należy tak ukształtować, aby elementy połaci dachowej mogły bez przeszkód dostosować się do różnych warunków temperaturowych, bez powstawania w nich nieszczelności.

Należy tutaj wyjść z różnicy temperatur 100 !C, przy czym powinna być uwzględniona temperatura w czasie układania. Pokrycia blaszane i okładziny ścienne muszą być ponadto zabezpieczone przed uniesieniem (oderwaniem) i innymi uszkodzeniami powodowanymi przez wichurę.

Niejako opierając się na zasadzie rąbka leżącego pojedynczego, przez dodatkową zakładkę uzyskuje się wyższy stopień bezpieczeństwa w odniesieniu do deszczoodporności.

Stosując wykonanie pokazane na rysunku 2, otrzymuje się szersze zachodzenie na siebie blachy. Taka forma rąbka leżącego może być stosowana przy nachyleniach dachu aż do 10!. Szerokość odgięć pełnych zależy tutaj, jak i w przypadku rąbka leżącego pojedynczego, od długości arkusza i wynikającego stąd wydłużenia lub skurczenia arkuszy przy zmianach temperatury.

Uskok spadku to rozwiązanie konstrukcyjnie kosztowniejsze od opisanych wcześniej połączeń poprzecznych, gdyż musi ono być uwzględnione już w przygotowaniu konstrukcji podkładowej.

Uskoki spadku wykonuje się z zagięciem, które jest zabezpieczone przeciw obsunięciu się za pomocą żabki pojedynczej lub pasmowej. Arkusz nakrywający zahacza o nawrót blachy i tym samym zamyka połączenie.

Przy minimalnej wysokości 60 mm uskok spadku nadaje się, według wytycznych technicznych, do utworzenia połączenia paprzecznego – aż do nachylenia dachu 3!.