Pokrycia są to uzupełniające warstwy, nanoszone w stanie płynnym na górne powierzchnie betonu, zwykle ze sztucznym materiałem wiążącym, twardniejącym wskutek reakcji chemicznych lub fizycznych. Służą one zazwyczaj jako ochrona betonu przed silniejszą agresję chemiczną, przy wadliwym zaś wykonaniu betonu również jak warstwa wyrównawcza kompensująca usterki wykonawstwa. Przy zabarwieniu mogą warstwy pokryciowe ochronne spełniać również rolę estetyczną bądź architektoniczną. Pokrycie jako pojęcie nie jest zdefiniowane jednoznacznie, w którejkolwiek z norm, jest ono często synonimem powłoki lub innej warstwy ochronnej, w praktyce jednak przyjęło się pojęcie to stosować jako oznaczenie grubszej warstwy ochronnej ze sztucznym materiałem wiążącym.

Jednym z najczęściej stosowanych zastosowań pokryć z materiałów sztucznych jest ochrona betonu przed silnie agresywnymi wpływami w warunkach przemysłowych.

Wskazówka praktyczna
Każde pokrycie jest na tyle skuteczne i trwałe, na ile silna jest jego przyczepność do podłoża. Właściwe więc przygotowanie podłoża ma zasadnicze znaczenie. Dla sprawdzenia skuteczności skrajnie zróżnicowanych rozwiązań (rodzajów) pokryciowych, wykorzystujących lepiszcze z żywic sztucznych, opracowano dla dwóch niżej podanych systemów przemysłowych katalog szczegółowych wymagań w zakresie specyficznych własności, które należy sprawdzić w badaniach podstawowych. Jest to jednak bezużyteczne, gdy projektant nie jest w stanie na podstawie swojej wiedzy technicznej ocenić specyfiki wymagań i określić każdorazowo wymagane warunki ramowe (grubość warstwy, kolor, dopuszczalną szorstkość podłoża itp.).

Wykonanie pokryć na budowach przeprowadza się wg wytycznych "Ochrona i naprawa budowlanych elementów z betonu" Niemieckiego Komitetu Betonu, lub "Dodatkowych technicznych warunków umownych i wytycznych odnośnie do ochrony i naprawy budowlanych elementów z betonu".

Literatura
RUFFERT, G.: Schutz und Instandsetzung von Betonbauteilen (Ochrona i naprawa budowlanych elementów z betonu); Bauverlag, Wiesbaden 1990.