Omawia się tutaj kleje stosowane w produkcji mebli, wykończeniu wnętrza (w tym wykonywaniu okładzin), w drzwiach, oknach, schodach itp., jeżeli przynajmniej jedna część połączenia klejowego składa się z drewna lub materiału drewnopochodnego.

Wskazówki praktyczne
Połączenia klejowe powinny spełniać warunki określone dla poszczególnych grup oddziaływań, ujęte w tablicy 1.

Zakwalifikowanie kleju do określonej grupy oddziaływań musi być potwierdzone przez badania. Badane ciało przytrzymuje się w wodzie w określonych warunkach (przebieg przetrzymywania, rodzaj i czas trwania), a następnie mierzy wytrzymałość połączenia. Wytrzymałość połączenia powinna potem wykazywać następujące wartości minimalne:

Literatura
PN-EN 204:1994. Klasyfikacja klejów niekonstrukcyjnych do łączenia drewna i tworzyw drzewnych.
PN-EN 205:1994. Metody badań klejów do drewna, przeznaczonych do zastosowń niekonstrukcyjnych. Określenie wytrzymałości spoiny klejowej na ścinanie w połączeniach zakładkowych.
Klej – deszczułka posadzkowa aprobata nr 2328/97-AT-15; – drewno aprobata nr 2289/96-AT-15; – płyta warstwowa aprobata nr 2564/97-AT-15; – oraz 70 innych numerów aprobat Instytutu Techniki Budowlanej. Katalog 1999, Warszawa.
DIN EN 204. Beurteilung von Klebstoffen f.r nichtragende Bauteile zur Verbindung von Holz und Holzwerkstoffen (Ocena klejów do nienośnych elementów budowlanych przy łączeniu drewna i materiałów drewnopochodnych).
DIN EN 205. Pr.fverfahren f.r Holzklebstoffe f.r nichtragende Bauteile. Bestimmung der Klebfestigkeit von L-ngsklebungen im Zugversuch (Metoda badania klejów do drewna dla nienośnych elementów budowlanych. Określanie wytrzymałości sklejenia złączy klejowych podłużnych próbą rozciągania).