Definicja Posadzki cementowe stosowane są we wszystkich rodzajach budownictwa, a więc w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej, dla rzemiosła i przemysłu. Posadzki cementowe sporządzane są z cementu jako środka wiążącego i dodatków. Dodatki powodują plastyfikację i podwyższają zdolność zatrzymywania wody. Posadzki cementowe płynne są jeszcze w fazie początkowej zastosowań (badań) i aktualnie mają tylko niewielki udział w produkcji rynkowej. Duże dodatki tworzyw sztucznych prowadzą do wytwarzania posadzek cementowych modyfikowanych, które wykazują znacznie wyższą wytrzymałość na zginanie.Zaleta ta wysuwa je na czoło cienkich posadzek na warstwie izolacyjnej lub rozdzielającej, lub jako wysoko obciążone posadzki przemysłowe. Przez wprowadzenie utwardzaczy w warstwę powierzchniową można podwyższyć odporność powierzchni na ścieranie. Tego rodzaju posadzek nie można jednakże porównywać pod względem obciążenia z posadzkami twardymi. Posadzka nadaje się do użytkowania po 3 dniach, po 7 dniach może być obciążana lekko, a po 21 – normalnie.

Wskazówki praktyczne
Posadzki cementowe należy chronić przez co najmniej 7 dni przed zbyt wczesnym wyschnięciem. Również i w okresie późniejszym wysychanie nie powinno być intensyfikowane. Przy zbyt szybkim wysychaniu powstają rysy, spękania krawędzi posadzki i łuszcząca się, piaskowa powierzchnia.

Grubość posadzki cementowej jest nie bez znaczenia przy układaniu w aspekcie przyczepności. Nie powinna jednak przekraczać 50 mm. Grubość posadzek na podłożu tłumiącym i izolacyjnym ustala się w zależności od obciążenia i klasy wytrzymałości. Przy czym ze wzrostem obciążenia komunikacyjnego najpierw powiększa się grubośc posadzki, a dopiero potem wytrzymałość. Nośność takiej posadzki może być oceniana w zależności od odporności na złamanie. Przy porównaniu dwóch posadzek nie można zmieniać warunków brzegowych szerokości badanej próbki i rozstawu podpór. Przy posadzkach użytkowanych bezpośrednio – bez wykładziny – powinna być zagwarantowana ścieralność. Wartości wyrażono w cm 3 /50 cm 3 :
ZE 30 – 15,
ZE 40 – 12,
ZE 50 – 12 lub 9 (9 tylko przy wprowadzeniu utwardzacza w powierzchnię).
Posadzki cementowe z nakładaną warstwą żywicy syntetycznej powinny wykazywać wytrzymałość powierzchni na rozciąganie (odrywanie) średnio co najmniej 1,5 N/mm 2 . W tych przypadkach wymaga to jednak pisemnego uzgodnienia. Przy nakładaniu łączonych na klej wykładzin drewnianych zaleca się maszynowe wyrównanie powierzchni. Poniewaz posadzki z reguły są tylko przecierane, to również wymaga pisemnego uzgodnienia. Posadzki łączone układane są bez spoin, podczas gdy posadzki na podłożu izolacyjnym lub tłumiącym powinny mieć szczeliny dylatacyjne lub inny stopień swobody.

Literatura
GASSER, TIMM H.: Fussbodentechnik (Technika wykonywania podłóg). Bauverlag, Wiesbaden und Berlin 1989.
TIMM H., HESSER: Estriche – Arbeitshilfe f.r Planung und Qualit-tsicherung (Posadzki – Poradnik do projektowania i zapewnienia jakości). Bauverlag, Wiesbaden und Berlin 1995.
SEIDLER P.: Beitrag von Gottfried Lohmayer, Handbuch Industriefussbżden (Poradnik – Podłogi przemysłowe). Expertverlag, Renningen 1994.
DIN 18 533. Estricharbeiten (Układanie posadzek) 12/92.
DIN 18 560. Estriche im Bauwesen (Posadzki w budownictwie) 5/92.
AGI Arbeitsblatt A 12 Teil 1 10/86 (Instrukcja robocza AGI A 12 cz.1 10/86).