Płyty podkładów posadzkowych, częściowo pełnią funkcję izolacji termicznej oraz izolacji wygłuszającej odgłosy kroków.

Wskazówki praktyczne
Czoła płyt są ukształtowane na wręgę schodkową, na wpust i pióro albo na tępy styk. W zależności od rodzaju materiału styki między płytami są sklejane, zacierane zaprawą, klamrowane lub skręcane. Przy układaniu płyt należy ściśle przestrzegać zaleceń producenta.

Nośność podkładów posadzkowych, w przypadku normalnych obciążeń od ruchu pieszego, w budownictwie mieszkaniowym jest przyjmowana w wielkości 1,5 kN/m 2 . Przy większych obciążeniach komunikacyjnych wymagane są odpowiednie świadectwa kontrolne.

Podłoże dla podkładu posadzkowego może stanowić niezbyt miękki materiał izolacyjny, sucha zasypka, legary drewniane lub legary z bali drewnianych w przypadku podłogi wentylowanej. Duże znaczenie ma stopień wyrównania podłoża. Przy układaniu na suchej zasypce należy eliminować puste przestrzenie pod płytami. Na starych podłogach z desek z fugami przed ułożeniem zasypki musi być wykonana paroprzepuszczalna osłona przeciwwilgociowa, np. z włókniny lub tektury falistej. Tępe zakończenia płyt z reguły muszą być podbite deskami. Deska z płytą podkładu powinna być sklejona lub skręcona śrubami.

Literatura
PN-62/B-10144. Posadzki z betonu i zaprawy cementowej – wymagania i badania techniczne przy odbiorze.
DIN 18560. Estriche im Bauwesen (Podkłady betonowe w budownictwie).
DIN 68771. Unterbżden aus Holzspanplatten (Podkłady posadzkowe z płyt wiórowych).