Test Tabera EN 438-2 jest to sposób określania wytrzymałości panela na zużycie. Polega na tym,
że uprawnione do tego instytuty badawcze badają próbkę panela danej produkcji przez
tarcie o laminat odpowiednim materiałem trącym i zliczają po ilu tysiącach obrotów
materiału zacznie się ścierać struktura panela. Liczy się to w taki sposób, że
spisuje się początkowe i końcowe starcie laminatu, a potem wykonuje się działanie
matematyczne: początkowy punkt + końcowy punkt dzielone przez 2. W ten sposób
otrzymujemy średnią ścieralność laminatu. I tak panele najsłabszej odporności mają
od 4500 do 6000 tys. obrotów, i te panele możemy ułożyć np. w lokalu, który
wynajmujemy od kogoś na niedługi czas, lub w sypialni, gdzie chodzi się w szmacianym
obuwiu, lub boso tylko przed spaniem. Kolejną klasą panela są, te posiadające od 7000
do 10500 tys. obrotów. Te możemy użyć już do pomieszczeń dziennych i do przedpokoju,
pod warunkiem, że zabezpieczymy je chociażby małym chodniczkiem w miejscach najbardziej
narażonych na zużycie. Ostatnia grupa – 11000 do 20000 tys. obrotów. Tutaj mamy już
podłogę naprawdę solidną, którą można położyć spokojnie w przedpokoju, kuchni,
biurze, hollu, recepcji itd. Nazywany jest panelem przemysłowym, i dlatego człowiek
posiadający domek, lub mieszkanie nie powinien sobie nimi zawracać głowy, chyba że
chce mieć najlepszej klasy panele, o które nie trzeba się troszczyć więcej niż tyle
co pamiętać o zamiataniu (piasek i inne drobiazgi są bardzo szkodliwe dla panela).