Wykładziny dywanowe z przeszywanej włókniny itp., w których konieczne jest włączenie włókien w materiał nośny (tkanina, włóknina, pianka), zajmują około 70% obrotu rynkowego. Tak więc już nikogo nie dziwi, że większość wykładzin dywanowych ma warstwę spodnią, przy czym jako materiał na spód dominują tworzywa piankowe. Zamiast spodów piankowych pojawia się na rynku coraz więcej produktów ze spodem lateksowanym lub drugim spodem tekstylnym, co należy powitać z zadowoleniem w sensie przyjaznego dla środowiska pozbywania się odpadów.

Większość wykładzin dywanowych jest zaopatrzonych w dodatkowe środki:

Do pełnego opisu tekstylnej wykładziny dywanowej należą następujące cechy rozpoznawcze:

Wskazówki praktyczne
Wykładziny dywanowe można układać na każdym suchym, równym i nie popękanym podłożu. Luźne układanie zaleca się ostatnio tylko dla tak zwanych płytek dywanowych samoleżących (symbol SL). Także mocowanie za pomocą dwustronnej taśmy do przyklejania dywanów nie jest godne polecenia. Ponieważ dywan jest wtedy przymocowany zaledwie częściowo, zwykle na brzegach, będzie on “pracował” i unosił się, fałdował.

Pełnopowierzchniowe przyklejanie jest najbardziej popularną metodą mocowania, do czego stosuje się kleje dyspersyjne (emulsyjne) i kleje rozpuszczalnikowe. Ciekawostką są kleje zdejmowalne, które pozwalają obejść się bez oszlifowania podłoża przy układaniu nowej wykładziny.

Najbardziej komfortową metodą i odpowiednią dla materiału, choć najkosztowniejszą, jest napinanie. Przy tym wykładzinę dywanową napina się na całej powierzchni i mocuje na brzegach za pomocą listew chwytnych.

Codzienne czyszczenie wykładziny dywanowej odbywa się odkurzaczem. Korzystne są odkurzacze-froterki, gdyż przez jednoczesne szczotkowanie i odsysanie luźny kurz jest lepiej usuwany z tkaniny.

Do gruntownego czyszczenia zaleca się Zastosowanie pianki do dywanów. Płyn czyszczący jest przy tym nanoszony za pomocą gąbki, szczotki lub aparatu szamponowego. Czyszczenie prowadzi się na tyle ostrożnie, aby nie przemoczyć wykładziny dywanowej. W wykładzinie nie powinny również pozostać żadne pozostałości, co szczególnie łatwo przydarza się przy tak zwanym czyszczeniu na sucho. Ważne jest dlatego gruntowne odkurzenie odkurzaczem przed i po zabiegu.

Wykładziny dywanowe są odporne na chodzenie i przyczyniają się do znacznego – zależnie od grubości i struktury – polepszenia ochrony przed odgłosem kroków. Także z uwagi na “ciepło stóp” wykładziny dywanowe oddziałują pozytywnie. Ich udział w izolacyjności cieplnej podłóg jest raczej przesadzony.

Wykładziny dywanowe nadają się też w przypadku ogrzewania podłogowego odpowiednio wykonanego. Impregnacja zapobiegająca brudzeniu ma na celu to, aby naniesiony brud nie osadzał się na włóknach. Wyroby mieszane są z reguły mniej wrażliwe na zabrudzenie niż jednolite jasne.

Odporność na ścieranie jest bardzo różna i nie można jej przypisać określonym produktom. Właśnie dla wykładzin tekstylnych obowiązuje reguła, że jakość ma swoją cenę.

Tak jak różnorodne są składniki warstwy użytkowej, rodzaje warstwy spodniej i możliwości dodatkowych środków, tak różne też są związane z nimi szkodliwości dla zdrowia. Wynika z tego, że za każdym razem trzeba oceniać daną wykładzinę.

Przy doborze wykładziny dywanowej można w zasadzie ograniczyć się do wyrobów naturalnych:

Nowymi, przyjaznymi dla środowiska wyrobami próbują producenci wykładzin dywanowych dostosować się do zmienionej świadomości klientów. W tym celu większość producentów europejskiego przemysłu dywanów zjednoczyła się w Towarzystwie Przyjaznych dla Środowiska Wykładzin Dywanowych (GuT). Celem tego towarzystwa jest udzielanie pomocy użytkownikom w zakresie aspektów zdrowotnych i ekologicznych przy kupnie. Producenci dywanów, którzy zaopatrują swe wyroby znakiem GuT, zrezygnowali ze szkodliwych substancji, jak pentachlorofenol (PCP), formaldehyd lub chlorek winylu, pozwalając zarówno swoje fabryki, jak i produkty regularnie kontrolować przez niezależne instytucje.

Alternatywy
Zamiast wykładzin dywanowych można w zasadzie stosować wszelkie elastyczne wykładziny podłogowe. Za wadę alternatywnych wykładzin uważa się jednak niedostateczne “ciepło dla stóp”. Miarodajny jest za każdym razem zakres wymagań. Pod uwagę mogą też być brane wykładziny drewniane.

Literatura
PN-85/P-01710. Włókiennicze pokrycia podłogowe. Zestawienie wskaźników technologicznych i użytkowych oraz metody badań.
PN-88/P-01735. Włókiennicze pokrycia podłogowe. Terminologia.
Wykładzina dywanowa. Aprobaty techniczne nr 679/94-D, 2261/96-AT-15, 2656/97-AT-15, 2670/97-AT-15 Instytutu Techniki Budowlanej. Katalog 1998, Warszawa.
DIN 54345 T.1. Pr.fung von Textilien; Beurteilung des elektrostatischen Verhaltens, Bestimmung elektrischer Widerstandsgr-§en (Badanie tekstyliów; Ocena elektrostatycznego zachowania się, określenie wielkości oporów elektrycznych).
DIN 54345 T.2. Pr.fung von Textilien; Beurteilung des elektrostatischen Verhaltens, Pr.fung textiler Fu§bodenbel-ge im Begehversuch (Badanie tekstyliów; Ocena zachowania się elektrostatycznego, badanie tekstylnych wykładzin podlogowych za pomocą próby chodzenia).
DIN 54345 T.3. Pr.fung von Textilien, elektrostatisches Verhalten, apparative Bestimmung der Aufladung textiler Fu§bodenbel-ge (Badanie tekstyliów, zachowanie elektrostatyczne, określenie naładowania tekstylnych wykładzin podłogowych).