W jakim pomieszczeniu można zamontować gazowe urządzenie grzewcze? Najogólniej mówiąc wszędzie tam, gdzie zostały spełnione wszystkie warunki określone w przepisach prawnych oraz zaleceniach producenta.

Urządzenia gazowe mogą być instalowane w pomieszczeniach, które spełniają obowiązkowe normy dotyczące wysokości, kubatury, wentylacji i odprowadzenia spalin, a także dopływu powietrza do spalania. Warunki te określone są w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dn. 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.02.75.690 z dnia 15 czerwca 2002 r.), w Polskich Normach i przepisach odrębnych oraz instrukcji montażu dołączonej do konkretnego modelu z wymaganiami i zaleceniami producenta.

Poniżej przedstawione zostały wybrane podstawowe wymagania, jakie należy spełnić przy montażu gazowych urządzeń grzewczych. Dotyczą one urządzeń o mocy nieprzekraczającej 30 kW.

Rodzaj pomieszczenia a rodzaj urządzenia grzewczego

Urządzenia (kotły i podgrzewacze wody) z otwartą komorą spalania nie mogą być instalowane w pomieszczeniach mieszkalnych. Ich montaż odbywa się zazwyczaj w kuchni lub wnęce kuchennej, łazience, pomieszczeniu technicznym itp. W pomieszczeniach mieszkalnych, niezależnie od rodzaju występującej w nich wentylacji, mogą być instalowane urządzenia gazowe z zamkniętą komorą spalania, pod warunkiem zastosowania koncentrycznych przewodów powietrzno-spalinowych.

Kotły gazowe mogą być montowane tylko w pomieszczeniach, nieprzeznaczonych „na stały pobyt ludzi”, czyli w takich, w których przebywanie tych samych osób w ciągu doby trwa nie dłużej niż 4 godziny.

Wielkość pomieszczenia

Wysokość pomieszczenia powinna mieć co najmniej 2,2 m. Wyjątek stanowią tu budynki jednorodzinne, mieszkalne w zabudowie zagrodowej i rekreacji indywidualnej, wzniesione przed 15 grudnia 2002 r., w których dopuszcza się instalowanie gazowych kotłów grzewczych w pomieszczeniach technicznych o wysokości co najmniej 1,9 m.

Kubatura pomieszczenia, w którym zamontowane jest urządzenie gazowe z otwartą komorą spalania nie może być mniejsza niż 8 m3 i nie mniejsza niż 6,5 m3 dla urządzeń z zamkniętą komorą spalania.

Wentylacja

W pomieszczeniu, w którym zamontowane jest urządzenie gazowe należy zadbać o odpowiednią wentylację. Należy pamiętać o tym, że wentylacja jest zapewniona tylko wtedy, gdy jest nawiew i wywiew powietrza. Pomieszczenie z urządzeniem gazowym musi posiadać umieszczoną pod sufitem kratkę wywiewną o przekroju 200 cm2 i niezamykany bezpośrednio z zewnątrz otwór nawiewny o powierzchni 200 cm2.

Gdy pomieszczenie znajduje się wewnątrz budynku i nie ma ściany zewnętrznej, dopuszcza się wykonanie jednego otworu nawiewnego bezpośrednio z zewnątrz w sąsiednim pomieszczeniu i drugiego otworu między tymi pomieszczeniami (obydwa po 200 cm2). Często wykonuje się również niezamykane otwory w drzwiach (sumaryczny przekrój otworów powinien wynosić 200 cm2).

Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć przekrój co najmniej 0,016 m2, a najmniejszy wymiar przekroju powinien mieć co najmniej 0,1 m2). Należy pamiętać o tym, że nie wolno stosować indywidualnych wentylatorów wyciągowych w pomieszczeniach, w których znajdują się wloty do przewodów spalinowych.

Nie wolno również stosować mechanicznej wentylacji w pomieszczeniu z urządzeniami gazowymi pobierającymi powietrze do spalania z pomieszczenia i z grawitacyjnym odprowadzeniem spalin (otwarta komora spalania). Można natomiast zastosować mechaniczną wentylację nawiewno-wywiewną zrównoważoną lub nadciśnieniową.

Odprowadzenie spalin i powietrze do spalania

Produktem ubocznym urządzeń gazowych wynikającym ze spalania gazu są spaliny, które w większości składają się z dwutlenku węgla i pary wodnej oraz niewielkiej ilości tlenku węgla i związków siarki. Oczywiste jest, że muszą one być odprowadzone na zewnątrz. Za ich odprowadzenie z urządzeń gazowych z otwartą komorą spalania odpowiada sprawnie funkcjonujący komin w połączeniu ze sprawnie działającą wentylacją.

Komin będzie funkcjonował poprawnie tylko wtedy, gdy do spalania będzie doprowadzona odpowiednia ilość powietrza. Należy mieć na uwadze, że rzeczywiste zapotrzebowanie powietrza do spalenia 1 m3 gazu ziemnego GZ50 wynosi około 14 m3. Urządzenie o mocy 20 kW spala 2,5 m3 gazu na godzinę. Wynika z tego, że należy dostarczyć do spalania strumień 35 m3 świeżego powietrza na każdą godzinę pracy urządzenia. Bardzo ważne jest, aby nie zakrywać nawiewnych kratek wentylacyjnych doprowadzających powietrze do spalania.

Najmniejszy wymiar przekroju lub średnica murowanych przewodów kominowych spalinowych o ciągu naturalnym i przewodów dymowych powinna wynosić co najmniej 0,14 m, a przy zastosowaniu stalowych wkładów kominowych ich najmniejszy wymiar lub średnica to co najmniej 0,12 m.

Czystość powietrza

Powietrze dostarczane do spalania nie może być zanieczyszczone. Należy zwracać uwagę na to, aby nie zawierało składników sprzyjających korozji, zawierających chlor czy fluor. Takie związki znajdują się w rozpuszczalnikach, farbach, klejach, aerozolach i różnych domowych środkach do czyszczenia. Nie należy przechowywać takich środków w pomieszczeniach, w których są zainstalowane urządzania grzewcze lub w pomieszczeniach sąsiednich.

Odległość od punktów poboru wody

Przy montażu urządzeń, które mają też za zadanie przygotowanie ciepłej wody ważna jest ich lokalizacja w stosunku do punktów jej poboru. Wpływa to zarówno na komfort użytkowania jak i ekonomiczność. Szczególne ważne jest to dla urządzeń, które podgrzewają wodę w sposób przepływowy (przepływowe podgrzewacze wody i kotły dwufunkcyjne). Z punktu widzenia komfortu i ilości niepotrzebnie zużytej wody najlepiej, jeśli odległość między urządzeniem a punktem poboru wody (w rozwinięciu instalacji) nie wynosi więcej niż 6 m.

Należy pamiętać, że im dłuższy jest ten odcinek, tym dłuższy będzie czas oczekiwania na wodę. Na przykład: do mycia rąk zwykle pobieramy wodę strumieniem rzędu 4 dm3/min. Jeśli do kranu woda jest doprowadzona rurą miedzianą o średnicy DN 15 mm, to w 1 mb rury zgromadzone jest 0,13 dm3 wody (najczęściej oczywiście zimnej na skutek wychłodzenia z braku poboru). Jeśli zatem pobierzemy wodę w punkcie oddalonym o 10 m, to czas oczekiwania na wodę będzie wynosił prawie 20 sekund!

Często na skutek oddania części ciepła „po drodze” w praktyce czas ten ulega jeszcze wydłużeniu. Z tego powodu, w rozległych instalacjach, w domach jednorodzinnych zalecamy stosowanie kotłów jednofunkcyjnych, współpracujących z zasobnikami ciepłej wody lub pojemnościowych podgrzewaczy o odpowiedniej wielkości. Takie rozwiązanie pozwala na zgromadzenie odpowiedniej ilości ciepłej wody w okresach jej mniejszego zużycia, na jednoczesną obsługę większej liczby punktów czerpalnych bez spadków ciśnienia. Daje to również możliwość podłączenia cyrkulacji i tym samym pobór ciepłej wody w punkcie czerpalnym natychmiast po odkręceniu kranu.

fot. Junkers