Wypełniacz to materiał budowlany, wytwarzany z hydraulicznych środków wiążących i mączki zawierającej glinę. Zmieszany z wodą służy przede wszystkim do wypełniania, uszczelniania i usztywniania.

Cechy charakterystyczne
Wypełniacz odznacza się gęstością właściwą od 2,70 do 2,90 kg/dm 3 , masą nasypową 0,90 do 1,00 kg/dm 3 , stopniem zmielenia, pozwalającym na rozwinięcie powierzchni czynnej 5500 do 9000 cm 2 /g (dla porównania powierzchnia czynna zwykłego cementu wynosi 2900 do 5300 cm 2 /g).

Wypełniacz miesza się z wodą w proporcji 45 do 80% wagowych wody – tzn. zależności woda/wypełniacz wynosi 0,45 do 0,80 – tworząc łatwą do przepompowywania, płynną zawiesinę. Gęstość tej zawiesiny, zależnie od zawartości wody wynosi 1,48 – 1,78 kg/dm 3 .

Prędkość wiązania i osiągana wytrzymałość na ściskanie zależy w znacznym stopniu od rodzaju wypełniacza, udziału wody w mieszaninie i intensywności mieszania. Przyrost objętości i wydzielanie ciepła podczas twardnienia są niewielkie. Bardzo niska jest przepuszczalność wody. Ponieważ zawiesina charakteryzuje się odczynem powyżej 12 pH, preparat zapewnia skuteczną ochronę elementów metalowych przed korozją.

Zastosowanie

Wzmacnianie konstrukcji podziemnych. Umacnianie podłoża przez wypełnianie głębiej położonych wolnych przestrzeni, jak szczeliny i kawerny (jamy), wypełnianie materiałem o wysokiej wytrzymałości swobodnych przestrzeni, powstających przy drążeniu tuneli z użyciem tarczy pomiędzy obudową tunelu i skałami wystającymi na powierzchni ściany. Wypełnianie otworów wiertniczych, w które mają być wstawiane profile nośne w celu zabezpieczenia ścian. Iniekcje do skarp nasypów drogowych i kolejowych przed wykonywaniem przejść rurociągów metodą przepychania, w przypadku niedostatecznej wytrzymałości gruntu.

Uszczelnianie. Mała przepuszczalność wody pozwala na zastosowanie tych materiałów jako materiału uszczelniającego przy wierceniu studni (patrz przykłady zastosowań), lub przy produkcji elementów uszczelniających w budownictwie wodnym (w celu podtrzymania funkcji uszczelniającej wypełniacz powinien pozostawać stale nawilżony).

Zapełnianie otworów podziemnych. Wypełnianie tras starych rurociągów i kanałów. Przy zapełnianiu otworów o dużym przekroju zaleca się wypełnianie w dwóch etapach. W pierwszej fazie 80 – 90% objętości otworu wypełnia się zawiesiną o wskaźniku zawartości wody W/U = 0,75 – 0,90; w II fazie (po ok. 24 godzinach) pozostałą objętość otworu wypełnia się zawiesiną płynną (wskaźnik W/U = 0,75), lub nawet poddającą się przepompowywaniu (W/U = 0,45).

Naprawa kanałów ściekowych (Relining). Wypełnianie pierścieniowej przestrzeni, powstałej po wprowadzeniu nowego przewodu (o mniejszej średnicy) w uszkodzony, lub nieszczelny odcinek kanału.

Osadzanie rurociągów w podłożu. Dolną część rury układanej w wąskim wykopie zanurza się do ok. 1/3 średnicy w wypełniaczu. Po dostatecznym związaniu prowadzi się dalsze zapełnianie wykopu tradycyjnym materiałem izolującym z równoczesnym uszczelnieniem.

Wykonanie
Po wymieszaniu w zwykłej betoniarce lub mieszalniku do zapraw, maszynie tynkarskiej, albo w mieszarce przepływowej (o wydajności nie większej niż 40 m 3 /h) zawiesinę wypełniacza transportuje się rynną, rurociągiem lub przewodem tłocznym pompy (konieczne jest stałe mieszanie) na miejsce wykorzystania. Zagęszczanie nie jest potrzebne.

Informacje dodatkowe
Oprócz gatunków wypełniacza o normalnej wytrzymałości dostępne na rynku są również preparaty o wytrzymałości podwyższonej, szybko wiążące oraz o wysokiej wytrzymałości końcowej.

Literatura
Instrukcje producentów