Zgodnie z przepisami obiekty budowlane powinny być wznoszone i utrzymywane w sposób nie stwarzający zagrożenia bezpieczeństwa osób i przedmiotów. Zapewnienie wymaganego bezpieczeństwa, w normalnych warunkach gwarantowanego przestrzeganiem zasad sztuki budowlanej, jest kontrolowane w czasie realizacji oraz po jej zakończeniu przez różne wyspecjalizowane jednostki. Co prawda po zakończeniu budowy – z wyjątkiem obiektów drogowych – przepisy nie wymagają żadnych okresowych przeglądów, jednak właściciel obiektu budowlanego jest w sposób oczywisty prawnie odpowiedzialny za każde zagrożenie.

Przez długi czas panowało przekonanie, że budowle z betonu są tak trwałe, iż jeśli konstrukcja betonowa, jest wzniesiona zgodnie z przepisami, to z uwagi na trwałość materiału można nie wykonywać zabiegów konserwujących. W ostatnich latach, w związku z coraz częstszymi uszkodzeniami konstrukcji z betonu, umacnia się opinia, że zarówno w zasadach projektowania, jak również w przepisach dotyczących konserwacji budowli z betonu istnieją znaczne luki

Uszkodzenia budowli, a w szczególności uszkodzenia konstrukcji betonowych, są zjawiskiem bardzo złożonym. Rozpoznanie i usunięcie przyczyn uszkodzeń, określenie zasad trwałej naprawy i wzmocnienia wymaga nie tylko gruntownej znajomości zachowania się materiałów i elementów pod działaniem obciążeń, pod wpływem użytkowania i oddziaływania środowiska, lecz także wiedzy, w jakich niekorzystnych zestawieniach te oddziaływania mogą występować oraz jak w różnych materiałach i konstrukcjach powstałe uszkodzenia mogą w przyszłości pogłębiać się.

Wskazówki praktyczne
Jeśli mowa o uszkodzeniach konstrukcji z betonu wymagających wzmocnienia, to zwykle nie chodzi tu o wyizolowane defekty, lecz o niedostateczną jakość całego elementu lub budowli. Jest chyba zrozumiałe, że majster, który nie przykłada wagi do zapewnienia właściwej otuliny betonowej prętów zbrojeniowych, nie pomyśli również o zainstalowaniu węża do polewania betonu wodą. Przy wzmacnianiu takich osłabionych konstrukcji nie chodzi o przywrócenie im pierwotnego stanu, lecz o zastosowanie takich środków technicznych, aby zrównoważyć negatywny wpływ defektów i zapewnić całkowite bezpieczeństwo oraz użyteczność budowli, z uwzględnieniem aspektów ekonomicznych. Niestety, w takich przypadkach nie wystarcza dosłowne zastosowanie zaleceń technicznych wziętych z normy.

Konieczne są tu działania bardziej złożone, czasami kompromisowe, które jednak w żadnym razie nie powinny zaważyć na bezpieczeństwie, zarówno w warunkach normalnej eksploatacji, jak też w przypadku katastrofy (np. pożaru). Często jest potrzebna decyzja, jakie alternatywne rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe można stosować w poszczególnych przypadkach. Nie można jednak tego oszacowania pozostawiać malarzowi pokojowemu czy też robotnikowi, nie mającemu dostatecznej wiedzy. Taką analizę powinni przeprowadzić kompetentni fachowcy na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów i norm, z uwzględnieniem aktualnego stanu techniki.

Niemiecki Komietet Konstrukcji Betonowych, jako gremium opiniodawcze w zakresie normalizacji konstrukcji betonowych, opublikował w 1990 r "Wytyczne do konserwacji i wzmacniania elementów konstrukcji z betonu", zalecając, aby w przypadku wszelkich uszkodzeń konstrukcji żelbetowych możliwe skutki tego faktu dla bezpieczeństwa konstrukcji były przebadane przez inżyniera-projektanta, także wówczas, gdy widoczne zmiany nie wpływają doraźnie bezpośrednio na stan bezpieczeństwa. W tych wytycznych, obok podstawowych wymagań dla wzmacniania i zabezpieczania konstrukcji żelbetowych, zawarte są również wymagania odnośnie do wszelkiego rodzaju rozwiązań technicznych zastępujących beton, opartych na zaprawach cementowych modyfikowanych żywicami syntetycznymi, a także systemów ochrony powierzchniowej.

Ogólny stan technik stosowanych w naprawianiu i wzmacnianiu konstrukcji z betonu jest omówiony w "Wytycznych do ochrony i naprawy elementów budowlanych z betonu", opracowanych przez Niemiecki Komitet Konstrukcji Betonowych. Wytyczne są podzielone na cztery niezależne części. Wymienione cztery części stanowią przegląd obszaru problematyki konserwacji i wzmacniania betonu.