Styk czołowy

Definicja
Jest to proste połączenie poprzecznie przeciętych elementów konstrukcji z drewna litego. Łączone części skleja się ze sobą albo łączy na dotyk (rys. 1), albo też sklejenie wzmacnia się kołkami okrągłymi (rys. 2) lub piórami kształtowymi (rys. 3). Przy użyciu kołków okrągłych lub piór kształtowych można też łączyć ze sobą płyty drewnopochodne.

Zastosowanie
Styki czołowe stosuje się przy łączeniu drewna litego w większe płyty w warsztatach rzemieślniczych.

Styk zębaty klejony

Definicja
W celu powiększenia powierzchni sklejenia na łączonych częściach wyfrezowuje się profil zębaty (rys. 4). To połączenie nawet przy bardzo dużych obciążeniach dynamicznych i znacznej wilgoci jest trwalsze od styku czołowego.

Zastosowanie
Styki zębate stosuje się do wytwarzania bardzo trwałych połączeń drewna litego, na przykład blatów roboczych, stopni schodowych.

Złącze na nakładkę

Definicja
Deski przybija się niewidocznymi gwoździami poprzez nakładkę. Dzięki nakładce nawet przy skurczu drewna połączenie pozostaje szczelne. Umiarkowany skurcz będzie optycznie niedostrzegalny, jeśli obie części lekko sfazujemy po stronie licowej (rys. 5).

Zastosowanie
Ten rodzaj połączeń stosuje się w przypadku poszyć (odeskowania) i okładzin z drewna litego.

Złącze na pióro i wpust

Definicja
Jest to bardzo rozpowszechniona forma łączenia przy układaniu powierzchni zarówno z desek, jak i z płyt drewnopochodnych. Przy tym na krawędzi deski albo płyty wyfrezowuje się na przemian pióra i wpusty (rys. 6). Do celów dekoracyjnych stosuje się sfazowanie krawędzi w miejscu styku (rys. 7) lub też profilowanie (rys. 8).
Zastosowanie
Złącza te są stosowane do podłóg z dyli (desek), dodatkowych osłon na drzwiach zewnętrznych, odeskowaniach, okładzinach ścian i sufitów, nawet przy użyciu płyt wiórowych jako nawierzchni podłogi.

Złącze na pióro obce

Definicja
W przypadku połączenia na wpust i pióro obce wykonuje się w brzegach desek wpusty, następnie wsuwa w nie pióro obce poprzeczne lub podłużne. Poszczególne deski mogą się stykać czołowo (rys. 9) lub też być oddalone o pewien odstęp (styk cieniowy) – rys. 10. Złącze może być klejone, mocowane na gwoździe lub klamerki (zszywki).

Zastosowanie
Takie złącza stosuje się w panelach ściennych i sufitowych, parkietach, osłonach na drzwiach zewnętrznych.

Złącze na listwę nasuniętą
Definicja
Tutaj w brzegach desek robi się takie wpusty, aby można było między nie wsunąć listwę pośrednią z pewnym podwyższeniem (rys. 11). Takie połączenie daje szczególnie silny efekt plastyczny.

Zastosowanie
Stosuje się do okładzin ściennych i sufitowych, okładzin elewacji, osłon na drzwiach zewnętrznych.

Złącze na listwę kryjącą

Definicja
Odeskowanie układa się z odstępem, a styki zakrywa listwą kryjącą (rys. 12).

Zastosowanie
Stosuje się do prostych odeskowań ścian i sufitów z drewna litego, mocowanych na gwoździe lub wkręty, po zewnętrznej stronie ściany.

Literatura
PN-B-03156:1997 Konstrukcje drewniane. Metody badań. Nosność złączy klejonych.
PN-B-10087:1996 Okna i drzwi drewniane. Złącza klinowe. Wymagania i badania.
DIN 68140 Keilzinkenverbindungen von Holz (Połączenia drewna na wczepy klinowe).