Peter Stemmermann – Tłumaczył Andrzej Machalski

Stosownie do przepisów budowlanych należy budynki i przegrody budowlane wykonywać tak, aby były chronione przed wodą, wilgocią oraz czynnikami chemicznymi, fizycznymi lub biologicznymi, innym niebezpieczeństwem i niedopuszczalnymi oddziaływaniami.

Okładziny ceramiczne nie są nieprzepuszczalne dla wody i nie zastępują izolacji przeciwwilgociowej.

Okładzina z płytek układanych metodą cienkowarstwową stanowi warstwę ochronną przeciw wilgoci. Dzieki temu stają się zbędne dalsze, kosztowne warstwy ochronne.

Materiały na izolację przeciwwilgociową
1. Dyspersje (emulsje) tworzyw sztucznych, z wypełniaczem lub bez, także w odpowiednim połączeniu z bitumami. Twardnienie następuje przez wysychanie.
2. Kombinacje tworzywo sztuczne – cement (zaprawa), na przykład elastyczne szlamy uszczelniające, mineralne.
3. Żywice dwuskładnikowe, ewentualnie pastowate tworzywa sztuczne z wypełniaczem lub bez, np. żywice epoksydowe lub poliuretanowe.



Wskazówki praktyczne

Klasy oddziaływania wilgoci
Instrukcja rozróżnia poszczególne zakresy zastosowania izolacji przeciwwilgociowych, zdefiniowane jako klasy oddziaływania wilgoci I-IV.

Klasa oddziaływania wilgoci I
Odziaływanie wilgoci jest jedynie czasowe i krótkotrwałe jako pryskająca woda.
Przykład:

  • łazienki bez wpustu podłogowego, z brodzikiem/ z wanną kąpielową.

    Klasa oddziaływania wilgoci II
    Oddziaływanie jest długoterminowe do stałego, z działaniem wody od góry, choć nie stagnującej.
    Przykład:

  • natryski bez brodzików,
  • sanitariaty w obiektach publicznych i przemysłowych z wpustami podłogowymi.

    Klasa oddziaływania wilgoci III
    Przegrody budowlane narażone na wilgoć na zewnątrz budowli.
    Przykład:

  • balkony i tarasy bez warstw izolacji termicznej, jak również przylegle cokoły budynku.

    Izolacje przeciwwilgociowe zespolone z płytek i płyt chronią podłoża przed przewilgoceniem i stanowią też ochronę przed wykwitami. W przypadku tarasów i balkonów nad pomieszczeniami mieszkalnymi dodatkowo należy wykonać izolację przeciwwilgociową według wytycznych ustalonych dla dachów płaskich.

    Klasa oddziaływania wilgoci IV
    Odziaływanie długoterminowe do stałego z działaniem wody od góry, choć nie stagnującej. Ponadto przy działaniu czynników agresywnych gazow i plynów, agresywnych środków czystości i/lub wysokich obciążeń mechanicznych.
    Przykłady:

  • kuchnie przemysłowe,
  • pomieszczenia hydroterapii,
  • pomieszczenia produkcyjne, np. środków żywnościowych, browary, mleczarnie, rzeźnie, przetwórstwo ryb itd.

    W strefie szczelin dylatacyjnych, na przykład skrajnych, między polami podłogi, przy narożach wewnętrznych i zewnętrznych – należy wstawić w połączeniach z izolacją przeciwwilgociową wkładki z włókniny, tkaniny, folii, taśmy uszczelniającej. Wzajemne ruchy ściany, podłogi i pól okładziny niewątpliwie ułatwi wykonanie tam pętli z tych materiałów.



    W miejscu przejścia rur itp. wykonuje się kołnierz i/lub pierścień uszczelniający dla lepszego złączenia z izolacją przeciwwilgociową powierzchniową. W miejscu styku izolacji z wpustem podłogowym powinno się uważać na to, aby stosować tylko wpust podłogowy z kołnierzem. Ten ostatni należy wpuścić w izolację powierzchniową, ew. z użyciem tkaniny, włókniny lub folii.






    Płytki układa się metodą cienkowarstwową; przy tym należy przestrzegać wymagań normy DIN 18157, jak również poszczególnych producentów. Zastosowane zaprawy cienkowarstwowe powinny harmonizować z materiałem izolacyjnym.

    Literatura
    Merkblatt: Hinweise f.r die Ausf.hrung von Abdichtungen im Verbund mit Bekleidungen und Bel-gen aus Fliesen und Platten f.r den Innen- und Au§enbereich. 1997 (Instrukcja wykonania izolacji przeciwwilgociowych zespolonych z okładzin i wykładzin z płytek i płyt wewnątrz i na zewnątrz).