iznynierka.jpgZapowiada się zmiana w prawie budowlanym. Od 1 stycznia 2009 roku wszystkie,
zarówno nowo wybudowane, jak i istniejące już nieruchomości, będą musiały posiadać
certyfikat energetyczny określający ich energochłonność, który wprowadzony
zostanie zgodnie z dyrektywą unijną EPD 2002/91/WE.

Eksperci unijni dowiedli, że odpowiednie działania
ekonomiczne mogą spowodować spadek zużycia energii elektrycznej w
gospodarstwach domowych nowych krajów UE nawet do 60%.

Poprawi to bezpieczeństwo ekonomiczne Polski, zwiększy jego
niezależność od dostawców energii elektrycznej z zagranicy, a co więcej, wpłynie pozytywnie na środowisko, zmniejszając zanieczyszczenia powietrza, wody i gruntów – komentuje
prezes firmy ES POLSKA Michal Jalovecký. Nowa dyrektywa energetyczna przedkłada
obowiązek wykonania analizy opłacalności stosowania odnawialnych źródeł energii
na projektanta. Powstaną dzięki temu różne oceny poszczególnych elementów
budynków.W krajach zachodnich formuła ta sprawdziła się doskonale i certyfikowane są tam
niemal wszystkie elementy konstrukcji – okna, ściany, dachy, kotły i systemy
wentylacji – wyjaśnia Jalovecký.

Dyrektywa ma stworzyć mechanizmy rynkowe dla rozwoju
budownictwa energooszczędnego oraz zmniejszyć efekty, jakie wzrost cen nośników
energii wywiera na koszty eksploatacji budynków mieszkalnych. Wyrobienie
certyfikatu będzie odpłatne i niezbędne. Od stycznia 2009 bez tego dokumentu
nie będzie można sprzedać ani wynająć żadnej nieruchomości
 - przypomina prezes ES POLSKA.

Jak zapewniają pracownicy Ministerstwa Infrastruktury
procedura związana z oceną energetyczną ma być prosta i jednakowa dla wszystkich
typów budynków.

Informacje dodatkowe:

Świadectwo energetyczne określi, ile energii zużywa dany
budynek, tj. oświetlenie, ogrzewanie, przygotowanie ciepłej wody. Certyfikat
energetyczny pozwoli także ocenić miesięczne koszty ogrzewania domu.
Certyfikacji nie trzeba będzie przeprowadzać w przypadku: budynków podlegających przepisom o ochronie zabytków, użytkowanym
przez okres nie dłuższy niż dwa lata, niemieszkalnych, które służą gospodarce
rolnej i przemysłowej, gospodarczych o zapotrzebowaniu na energię nie większym niż 50
kWh/mkw./rok, mieszkalnych, które są przeznaczone do użytkowania tylko do
czterech miesięcy w roku oraz wolno stojących o powierzchni użytkowej mniejszej
niż 50 mkw.