W nowych budynkach
warstwę zewnętrzną ściany coraz częściej przewiduje się z
cegły klinkierowej. Ścianę zewnętrzną projektuje się w
takim przypadku jako warstwową. Warstwę nośną można wykonać
z pustaków Max lub z betonu komórkowego. Aby zapewnić
izolacyjność cieplną, warstwę środkową stanowi styropian
lub wełna mineralna o grubości minimum 12cm. Jeżeli stosujemy
styropian to klinkier może przylegać bezpośrednio do
styropianu, w przypadku wełny mineralnej zaleca się zachować
pustkę powietrzną – pomiedzy wełną a klinkierem jako
wentylację. Wtedy u dołu i u góry ściany klinkierowej
zostawia się niewypełnione spoiny przez które ściana jest
wentylowana.
Warstwę nośną ściany łączy się z klinkierem za pomocą
kotew stalowych z drutu o średnicy 6mm, najlepiej ocynkowanych
lub zabezpieczonych farbą antykorozyjną. Kotwy rozmieszcza się
w ścianie co 60-80cm w pionie i w poziomie co zapewnia
wzmocnienie warstwy klinkierowej. Wygodniejszym sposobem na
wykonanie takiej ściany warstwowej z klinkierem jest praca w
dwóch etapach: najpierw murujemy tylko warstwę nośną np.
pustak Max zamurowując kotwy w spoinach wystawione na zewnątrz.
Drugi etap to nałożenie na te kotwy styropianu i murowanie
cegły klinkierowej. Sposób ten zapewnia czystsze wykonanie
warstwy elewacyjnej niż przy jednoczesnym murowaniu pustaków i
klinkieru. Zwłaszcza, że do murowania pustaków używamy
zaprawy cementowo-wapiennej a do murowania klinkieru takiej
zaprawy nie wolno używać. Polecam gotowe zaprawy do murowania
klinkieru, które nie zawierają wapna powodującego brzydkie
zacieki i wykwity.
Do murowania można używać zarówno cegłę klinkierową
pełną jak i dziurawkę, ale z otworami pionowymi. Dziurawka
jest znacznie tańsza od cegły pełnej jednak bardziej narażona
na pęknięcia, szczególnie podczas transpotu. Oczywiście
klinkier jest droższy od tynku tradycyjnego lub nawet
szlachetnego. Jednak coraz więcej inwestorów stosuje takie
rozwiązanie ponieważ budynki z klinkieru wyglądają bardzo
szlachetnie, a elewacja jest trwała i nie wymaga konserwacji.