Ciepły dom zimą, chłodny
latem? Taki komfort może zapewnić właściwie dobrana termoizolacja. Co
więcej, ocieplenie ścian zewnętrznych w prosty sposób przekłada się na
koszty ogrzewania i utrzymania budynku – przez ściany ucieka 20-30
procent ciepła.
Ponadto od początku 2009 roku zaczną obowiązywać tzw. paszporty
energetyczne – dla każdego wprowadzanego do obrotu domu czy mieszkania.
Wystawienie takiego dokumentu wiąże się z gruntowną oceną jakości
wykonania ocieplenia, jakości zastosowanych materiałów oraz
osiągniętych parametrów izolacyjnych. Klasa energetyczna nieruchomości
będzie znacząco wpływać na jej wartość. A prawidłowe wykonanie
systemowego ocieplenia (i wykończenie elewacji dobrej jakości tynkiem)
pozwala na podniesienie kategorii energetycznej o jedną lub nawet o
dwie klasy!
Przy wykonywaniu systemu ocieplenia kluczową sprawą jest odpowiednie
zamocowanie płyt izolacyjnych. Dla osiągnięcia właściwego efektu
niezbędne są:
- Po pierwsze – przygotowanie podłoża
- Po drugie – jakość materiałów
- Po trzecie – prawidłowa technologia
Podłoże to podstawa
Przygotowanie podłoża to pierwszy krok do wykonania dobrze
funkcjonującego bezspoinowego systemu ocieplenia (BSO). Nowe i
nieotynkowane ściany wybudowane według uznanych i sprawdzonych
technologii nadają się do przyklejania płyt termoizolacyjnych bez
żadnych wstępnych czynności. Wykonawca powinien jedynie potwierdzić
jakość podłoża. Musi ono być równe, trwałe, stabilne, suche i czyste.
– Ocieplając starsze i otynkowane budynki, podłoże trzeba
najpierw sprawdzić, np. przyklejając na małym fragmencie ściany kawałek
styropianu. Gdy po kilku dniach styropian zerwie się razem z
fragmentami podłoża, oznacza to, że trzeba je naprawić, zanim przystąpi
się do aplikacji płyt izolacyjnych. Ściany należy oczyścić z kurzu,
pyłu, nalotów, plam, wykwitów, łuszczących się farb i innych zabrudzeń,
wyrównać, zreperować uszkodzone miejsca, wysuszyć, a na koniec, jeśli
to konieczne, zagruntować – radzi Jacek W. Kulig, dyrektor techniczny Dryvit Systems.
Liczy się jakość
Producenci dobrych tynków opracowali systemy BSO przygotowane do
wykorzystania zarówno styropianu, jak i wełny mineralnej. Wybór
materiału izolacyjnego należy do projektanta i inwestora. Najważniejsze
jest, by styropian lub wełna miały rekomendację producenta ociepleń,
ponieważ oznacza to, że zostały sprawdzone w konkretnym układzie
ociepleniowym. Uniknie się w ten sposób przykrych niespodzianek, jakich
spodziewać się można stosując przypadkowy, niesprawdzony materiał
izolacyjny. Wysoka jakość materiałów izolacyjnych przekłada się na
trwałość i bezpieczeństwo ocieplenia.
Do mocowania płyt ze styropianu używa się zapraw klejących. Dobrej
klasy klej pozwala zamocować płyty bez łączników mechanicznych nawet do
wysokości kilku kondygnacji. Przy montażu wełny obowiązkowo należy
zastosować zaprawę klejącą i kołki, które są podstawą mocowania.
– Montaż płyt termoizolacyjnych musi się jednak odbywać z
zachowaniem technologii prowadzenia prac ociepleniowych, bo nawet
najlepszej jakości materiały są w pełni skuteczne dopiero wówczas,
kiedy są prawidłowo nałożone na ścianę – podkreśla Jacek W. Kulig, dyrektor techniczny Dryvit Systems.
Z technologią za pan brat
Mocowanie płyt izolacyjnych trzeba wykonywać zgodnie z instrukcją
producenta. Klej nakłada się na płyty, nigdy na podłoże, i w taki
sposób, by nie dostał się między boczne krawędzie sąsiednich płyt.
Często rozprowadza się zaprawę na całej powierzchni płyty za pomocą
pacy zębatej. Jednak najpopularniejsza jest metoda „ramki i placków”:
po obwodzie płyty nakłada się pas kleju szerokości ok. 3-5 cm, a w
środku – 4 do 6 placków. W ten sposób pokrywa się klejem ok. 40 procent
powierzchni płyty, co jest wystarczające do trwałego jej umocowania.
Wszelkie ubytki i szpary pomiędzy płytami oraz zagłębienia po montażu
kołków uzupełnia się odpowiednio dociętymi klinami z materiału
izolacyjnego, a nie klejem czy inną zaprawą.
Płyty układa się rzędami, od dołu do góry. Na początek warto
zastosować listwę cokołową, która poziomuje i stabilizuje pierwszą
warstwę płyt. Poszczególne rzędy muszą być ułożone kaskadowo,
przesunięte jeden wobec drugiego (np. o połowę długości płyty), i z
zachowaniem odpowiedniego układu przy oknach i drzwiach – krawędzie
płyt nie mogą leżeć na przedłużeniu tych otworów. Krawędzie płyt
powinny też dobrze przylegać do podłoża – są wówczas zabezpieczone
przed uszkodzeniem, a ściany zyskują lepszą odporność mechaniczną.
– Nieprzestrzeganie technologii montażu styropianu czy wełny
mineralnej może spowodować pęknięcia płyt i uszkodzenie ocieplenia oraz
zniszczyć zarówno funkcjonalność jak i wygląd elewacji – przestrzega Jacek W. Kulig, dyrektor techniczny Dryvit Systems.