Dla skuteczności alarmu , tak naprawdę drugorzędną sprawą
jest to czy sygnał alarmowy ma głośność 90 czy 130 dB. Istotne jest natomiast, czy na
sygnał alarmowy ktoś zareaguje i to właśnie decyduje czy sygnał alarmowy ma być
głośny , bardzo głośny, czy wręcz całkowicie dla przestępcy niesłyszalny!

Założenie, że samo uruchomienie akustycznego sygnału alarmowego spłoszy
przestępcę jest dla wielu sytuacji po prostu błędne, dotyczy to zwłaszcza obiektów
usytuowanych z dala od miejsc zamieszkałych. W takich obiektach jeśli nie zapewnimy
interwencji nie tylko chronione mienie może stać się łatwym łupem ale i sam system
alarmowy z syreną alarmową włącznie też!

Do śmieszności może np. prowadzić stawianie wymogu dla sygnalizatora akustycznego
przeznaczonego do montażu w samochodach aby jego głośność była nie mniejsza niż ok.
130 dB jeśli ten sygnalizator może być następnie zamontowany w samochodzie w miejscu
tak wytłumiającym sygnał, że ledwie go będzie słychać.

Dziś już tylko nieliczni mogą wątpić w to że aby stworzyć naprawdę skuteczny
system ochrony nie wystarczą same zabezpieczanie mechaniczne czy elektroniczne, lecz
trzeba mieć pewność dysponowania szybko i skutecznie interweniującym personelem. Takie
warunki mogą być spełnione tylko przez organizowanie Stacji Monitorowania Alarmów i
utrzymywanie w ciągłej gotowości przez Agencje Ochrony patroli interwencyjnych.

Co to jest monitoring?

Otóż poszczególni autorzy referatów na konferencji Garda 95 wyraźnie różnili
się interpretacją hasła monitoring.

Monitor- w łacinie dosłownie
“przypominacz”- w technice określany jest jako urządzenie umożliwiające
kontrolowanie czy też kontrolujące najważniejsze parametry podległych mu innych
urządzeń. Monitoring – po angielsku oznacza nasłuch . Można więc przyjąć,
że monitoring jest to prowadzenie kontroli stanu instalacji alarmowych wielu obiektów
chronionych, w jednym miejscu. (Rzeczpospolita 15 listopad 1993r).

W referacie wygłoszonym na ostatniej konferencji Garda 95 przez przedstawiciela
policji monitorowanie jest określone jako system nadzorujący i kontrolujący w
sposób ciągły drogą kablową lub radiową, zbierający i przetwarzający informacje z
obiektów rozmieszczonych na danym terenie. Do tego momentu obie przedstawione
definicje są prawie dokładnie takie same lecz różnica pojawia po wprowadzeniu w tym
referacie charakterystycznych cech monitorowania gdzie jako pierwszą cechę wymieniono – ciągłą
dwustronna transmisje danych. Ten drobny na pozór szczegół zmienia diametralnie
określenie zakresu działania monitorowania. Dlaczego zwracam czytelnikom uwagę na tak
pozornie nieistotny szczegół przedstawię poniżej przy omawianiu planów Policji na
najbliższą przyszłość.

Policja a monitorowanie alarmów z obiektów.

(na podstawie referatu nadkom. mgr inż.Wiesława Serugi
przedstawionego na konferencji Garda 95).

Dotychczasowe doświadczenia Policji z monitorowaniem obiektów skłaniają do wybrania
takich rozwiązań aby :

- bezpośrednio w jednostkach policji odbierano tylko sygnały z obiektów o
szczególnej wadze dla interesów i funkcjonowania państwa, przy czym sygnał taki
powinien zawierać informację o zdarzeniu a nie tylko o zadziałaniu systemu alarmowego.
W praktyce oznacza to konieczność rozróżniania sygnałów napadu, awarii systemu,
naruszenia stref chronionych itd

- z pozostałych obiektów były obierane sygnały już po zweryfikowaniu ich przez
załogę sprawującą ochronę nad obiektem tak aby policja interweniowała w przypadkach
realnego zagrożenia,

- w jednostkach policji montowano tzw. Terminale przyjmujące sygnały ze Stacji
Monitorowania Alarmów (sztywne łącza lub droga radiowa).

Powodów wybrania przez policje takiej opcji jest kilka z których najważniejszymi
są:

1* na dzień dzisiejszy ponad 85 % alarmów z monitorowanych obiektów to alarmy
fałszywe, a policja nie ma podstaw prawnych do ściągania należności za takie wyjazdy,
nie mówiąc już o tym, że radiowóz może być w tym czasie potrzebny w innym miejscu.

2* policja statutowo jest zobligowana do jednakowego reagowania na zgłoszenie o
przestępstwie a kontynuowanie obecnego układu może doprowadzać do uprzywilejowania
obywateli bogatszych.

Po zapoznaniu się ze stanowiskiem policji w sprawie monitorowania obiektów
zrozumiała się staje rozbieżność w interpretacji hasła monitoring ponieważ dla
potrzeb policji konieczna jest możliwość weryfikacji sygnału alarmu (także na
drodze elektronicznej) a więc musi istnieć możliwość nie tylko przyjmowania
sygnałów z obiektu chronionego (czyli jednokierunkowe przesyłanie sygnałów jak to ma
obecnie miejsce w większości przypadków monitorowanych obiektów) ale konieczne jest
także zapewnienie możliwości “przepytywania” z miejsca nadzoru stanu systemu
i jego elementów ponieważ konieczne i potrzebne jest określanie stopnia zagrożenia (co
umożliwi np. wyboru sposobu interwencji).

Wymagania stawiane torom transmisji alarmów w PN
“Systemy Alarmowe”, czyli monitoring monitoringowi nie jest równy.

Nie ulega wątpliwości, że inne wymagania muszą być stawiane
w przypadku monitorowania banków a inne dla obiektów o małym zagrożeniu. W PN
“Systemy Alarmowe” w arkuszach nr 51, 54, 55, 56 określone zostały wymagania
jakie powinny spełniać tory transmisji alarmów w zależności od czasu opóźnienia
transmisji, czasu jaki może upłynąć od uszkodzenia linii przesyłowej do wykrycia
uszkodzenia przez system oraz dostępności systemu dla sygnału alarmu. Na wykresach
podane są kryteria podziału torów transmisji według dopuszczalnych czasów
opóźnienia transmisji alarmu i wyrażonej w procentach dostępności systemu. Nie trzeba
być fachowcem aby na podstawie wykresów zorientować się jak bardzo różnią się
wymagania w poszczególnych grupach. Przecież w przypadku zastosowania torów transmisji
spełniających wymagania dla grupy D0 czy D1 wytrzymałość mechaniczna urządzeń
wysyłających alarm musi być na tyle duża aby zagwarantować jeszcze przed ich
zniszczeniem wysłanie sygnału alarmu.

Natomiast w obiektach w których może zachodzić prawdopodobieństwo zagrożenia
życia gdy każda sekunda może decydować o skuteczności interwencji nie tak łatwo
zdecydować czy wybrać tory transmisji z grupy D3 czy D4.

Sygnalizuję tu jedynie kilka problemów jakie mogą wystąpić przy wyborze
monitoringu lecz nawet takie powierzchowne zwrócenie uwagi na problemy związane z
monitorowaniem obiektów niech będzie ostrzeżeniem, że pod hasłem monitoring kryje
się wiele problemów z którymi zamawiający system ochrony może bez wsparcia opinią
rzeczoznawcy czy biegłego sobie nie poradzić!

Polecam też zapoznanie się z:

• Monitoring a policja - wymagania
  policji co do systemów monitorowania
• Ochrona i sterowanie obiektów
  rozległych – system TELSAS. Wyższy stopień rozwoju systemów alarmowych.
  dwukierunkowość komunikacji. Lokalizowanie miejsca uszkodzenia instalacji lub
  ingerencji. Automatyczna obsługa alarmów. Bieżąca diagnostyka. Uniemożliwienie
  podsłuchu – czyli system do ochrony np. linii telefonicznych.
• BOS 1/99 “Ciemne strony monitoringu” cz I